Tonton Teyze

Bizim mahallenin tonton teyzesiydi o
Camına çıkar caddeden geçen çocukları severdi
Yorulduğunda eline iğnesini alır oyalar yapardı
Küçük balkonunda koca çiçekler vardı
Severdi onları çok severdi tonton teyze
Yanakları pembe pembeydi
Ara sıra bir gözlük takardı gözüne
Göremezdi yakını
Dişleri bembeyazdı tıpkı teni gibi
Bazen çocukları toplar yemekler yapardı
Tek tek yedirirdi hepsine
Bayramda bir elinde para diğerinde şeker
Beklerdi bizi
Tatlısı da içerdeki sürpriziydi
Severdi bizi çok severdi tonton teyze
İki gün uğramasak üçüncü gün sitem ederdi
Yalnız yaşardı tonton teyze
Torunları vardı
Bizler
Çocukları vardı
Ama tonton teyze yalnızdı
Bir gün hastalandı
Hastanede yoğun bakım odasındaydı
Herkes yine ordaydı
Ama tonton teyze yine yalnızdı
Çok hastaydı
Gelen giden
Hiç birini tanımadı
Tanıyamadı
Belki sevinirdi hepsini orda gördüğüne
İyi ki hasta olmuşum derdi
Diyemedi
Otuz gün kaldı o odada
Savaştı kendiyle
Hayatıyla ve belki de yaşadıklarıyla
Sonra bir gün
Kötü haber geldi
Tonton teyze ölmüştü
Tonton teyzem gitmişti
Artık yoktu
Üstelik giderken haber vermemişti
Tonton teyzem ölmüştü…

Melda VARDAR