.jpg)
Bir zamanlar Afrika''da kayip bir sehri aramakta olan arkeologlar,beraberlerindeki esya ve yukleri, hayvanlarin ve yerlilerin yardimi iletasiyarak uzun bir yolculuga cikmislar. Kafile zor doga kosullarinda,balta girmemis ormanlarin icinde ilerleyerek, nehirleri, caglayanlarigecerek yolculuga gunlerce devam etmis. Fakat gunlerden bir gunyerlilerin bir kismi birden durmuslar. Tasidiklari yukleri yere indirmisler ve hickonusmadan beklemeye baslamislar. Ulasmak istedikleri yere bir an oncevarmak isteyen batili arkeologlar bu duruma bir anlam veremeyip, zamankaybettiklerini, bir an once yola devam etmeleri gerektigini anlatarak,yerlilerin neden durduklarini ogrenmek istemisler. Fakat yerliler buyukbir suskunluk icinde sadece bekliyorlarmis. Bu anlasilmaz durumuyerlilerin dilinden anlayan rehber, onlarla bir sure konustuktan sonrasu sekilde ifade etmeye calismis:"Cok hizli gidiyoruz. Ruhlarimiz geride kaliyor.
"Modern sehir hayatinin ve cagimizin getirdigi en buyuk sorunlardan biri bu;
"Hizla ve sonu bir turlu gelmeyecek olan hedeflere dogru cilgincakosusturmak" ve kosustururken etraftaki ayrintilari, manzaralari, kucukmutluluklari, kisaca hayata dair pek cok yasanasi guzelligi gorememek ve kacirmak... Ya da yasanan yiginla drama, sacmaliga ve ilkellige seyircikalmak, duyarsizca sadece bakip gecmek ve gitmek...
Halbuki durup ruhlarimizi beklemeli, Muzigi duymaya calismali, Yavasdans etmek icin caba sarfetmeli, Her gunun bitiminde yataga uzanip "kendimize dogru bakmaliyiz".
alıntı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder