Sana Gitme Diyemedim

Sana gitme demedim.Diyemedim.Trenin çığlığı çığlığıma karıştı.Sessiz bir çığlıktı.Ağlıyordum ama sen görmüyordun.Hava kararmıştı.Sanki gidişin beni ürkütmüştü.Yalnızlığı ilk defa tadıyordum.Bedenimi sıtma kırıyordu.Kollarım diken diken olmuştu.Yüreğim buruk..Tarif edilemez bir tat bu.İçim dayanamıyor.Titriyorum.İçim titriyor.Sensizlik çok zormuş.Gece gözlüm.Gece burada gözlerin nerede? Daha önce hiç özletmemiştin kendini.Şimdi seni çok özledim.Bir gün gidersem demiştin,sonra ikimizde gözyaşlarıyla birbirimize sarılmıştık.İkimizde gidemezdik.Seviyorduk.Tutkuluyduk.
Saçını okşamaya bile kıyamazdım.Gözlerimiz birbirine kilitlenirdi.Ben seni uzaktan severdim.Ama seni çok severdim.Sana hiç itiraf etmemiştim.Gideceğinden korkmuyordum.Gün geldi, o gün geldi ve sen gittin.Şimdi kendime gelecek diyorum.Tekrar onu göreceğim.Gelmese de haberleri gelecek.Belki bir mektup yazacak, belki bir şarkı tutturacak benim için.Bir umutla haberlerini bekliyorum.Yıllar geçiyor.Yine yalnızlık yanımda.Yüreğimdeki burukluk hiç geçmedi.Hani sensizlik çok zordu ya, her şeyden bir haber olmak çok daha zormuş.Sen gittiğinde henüz yirmimdeydim.Şimdi otuz beşe merdiven dayadım.Hayatımın bundan sonrasında neler olacak bilmiyorum.Gözüm kestiremiyor.Ama kaç yıl geçerse geçsin, sensizlik zor olacak.Birden nereye gittin? Hiçbir zaman öğrenemeyeceğim.Merakla hep seni bekleyeceğim.Korkmadan gel.Sana kızgın değilim.Hesap sormayacağım.Geldiğin gün seni kucaklayacağım.Ve her zamanki gibi ben seni hep seveceğim.. Melda Vardar