Hayata Geç Kalmak

Bazen çok geç deriz.Hayata geç kaldığımızı düşünürüz.Farklı bir çaresizliktir içimizi kaplayan…Yapmak istediklerimizi o anda yarım kalmış görürüz.Bir daha tamamlanamayacaklarmış gibi…Sanki her şey bitmiş,zaman tükenmiştir.Ağlarız, ama ağlamak da bizim için çare değildir artık.O anda sadece susmak isteriz.Belki başka bir şehre kaçmak.Ya da yatağın içine saklanıp orada kalmak.Bunun adı yok.Hastayım, yorgunum,uzun süren bir halsizliğim var.Hayata küstüm.Ne dışarı çıkmak istiyorum, ne de birileriyle konuşmak.Yalnız kalmak istiyorum.Bana bu sıra yalnızlık çok iyi gelecek.Bilmiyorum.Nedensiz bir bekleyiş benimkisi.Neyi mi bekliyorum? Hastalığımın geçmesini,yorgunluğumun sona ermesini.Hayata sorarsam o sorunun benden kaynaklandığını söylüyor.Neşesiz,amaçsız,çaresizce yaşamak sana yakışmıyordu, diyor.Ona göre ben bu yüzden kötü hissediyormuşum kendimi:) Bana küsmen anlamsız, dedi.Asıl senin bana ihtiyacın var.Hayatta olduğunun farkında mısın, nabzının attığının,damarlarındaki akan kanın farkında mısın? dedi.Düşündüm.Çok düşündüm.Ben kendimi o kadar bırakmıştım ki…Tüm küskünlüklerim geçti gözümün önünden.Ne kadar da anlamsız geldiler.Çoğu benim anlamsız kaprislerim.Neyse ki hayattayım dedim kendi kendime.Hayatta olduğum için bir kez daha şükrettim.Kalktım.Giyindim,dışarı çıktım.Yürüdüm.Derin nefes alıp verdim, ta ki yaşadığımın farkına varana dek.Sustum.Sesleri dinledim.Kuş seslerini, çocuk seslerini, araba seslerini ve hatta yürüyen insanların adım atarken çıkarttıkları sesleri…Gökyüzüne baktım.Masmavi, ne kadar güzel bir renk dedim.Yere eğdim başımı, orada da yeşil çimenlerle göz göze geldik.Sonra bir teyze geçti yanımdan.Bana selam verdi.Çok sevindim.Bana selam vermesi çok güzeldi.

Ahh hayat, geç fark ettim seni! Ama çabuk bırakmaya niyetim yok.Benden çekeceğin var.Senin her anını dolu dolu yaşamaya karar verdim.Biliyorum biraz yorulacaksın ama yapacak bir şey yok;) Seni seviyorum…

Melda Vardar