Küçük Şeylerden Mutlu Ol

Bu sabah yağan yağmurla uyandım.Pencereye koştum,bir kuş yağmurdan korkup tünemişti demir parmaklıklara..Önce onu seyrettim.Tüylerindeki ıslaklığı ve korkudan titremesini gördüm.İçimi acıttı.Elimden gelse içeri alıp ona bir bardak sıcak çay ikram ederdim.Ama olmazdı.Ne de olsa o bir kuştu.Özgürdü.Ne kadar korksa da yağmurdan, doğa onun yuvasıydı.Orada mutluydu.Sonra kuş uçtu gitti.Tıpkı yağmurun dindiği gibi..Ne yağmuru tutabilmiştim, ne de kuşu..İkisi de doğadaydı şimdi,yuvalarındaydılar.Sonra pencereden bakmaya devam ettim.Küçük bir kız çocuğuna rastladı bu kez gözlerim.Ne tuhaf göz göze geldik.Birbirimize küçük bir tebessümle selam verdik.Sanırım o tembihliydi.Yabancılarla konuşmayacaktı.Öyle de oldu.Konuşmadı benimle,utandı.Elinde bir ekmek ve gazete vardı.Anlaşılan aile üyeleri kahvaltı için küçük kızı bekliyorlardı.Uzaklaştı.Ben yine yalnız kaldım.Ama olsun gün yeni başlıyordu.Pencerede son kez derin bir nefes alıp toprağın kokusunu içime çektim.Odaya girip açık unuttuğum televizyona daldım.Yine meşhur sabah programlarından bir demet yayınlıyorlardı.Kanal değiştirdim.Ama değişen bir şey olmadı.Tamamen kapattım.Mutfağa geçtim ve çayı demledim.Beni ancak çay kendime getirirdi.Çayı ince belli bardağa boşaltırken gülümsedim.Yalnızdım ama mutluydum.En azından sıcak bir yuvam, bir bardak çayım vardı.

Küçük şeylerden mutlu ol derdi babam..Ne kadar doğru söylemiş.Siz siz olun bir salise bile mutlu olun.Anı yakalayın.İnanın hayat buna değer…

Melda Vardar